500 zł z ZUS dla tych osób. Jak się starać o świadczenie?

Świadczenie uzupełniające stanowi dodatek pieniężny dla osób, które nie są w stanie samodzielnie funkcjonować. Jego celem jest wspieranie finansowe w codziennym życiu. Prawo do świadczenia zależy od łącznej kwoty wszystkich świadczeń pieniężnych, które wnioskodawca pobiera ze środków publicznych (w tym emerytury, renty, zasiłku stałego). Od 1 marca 2025 r. ten limit wynosi 2552,39 zł brutto. Maksymalna kwota świadczenia uzupełniającego wynosi 500 zł miesięcznie. Wysokość przyznanego świadczenia jest zróżnicowana i zależy od dochodów:

• Pełna kwota (500 zł): Przysługuje, jeśli osoba nie ma ustalonego prawa do żadnego świadczenia publicznego lub jeśli łączna kwota tych świadczeń nie przekracza 2052,39 zł brutto (2552,39 zł minus 500 zł).
• Kwota uzupełniająca: Jeśli łączna kwota świadczeń mieści się w przedziale między 2052,39 zł a 2552,39 zł brutto, wysokość dodatku stanowi różnicę między kwotą 2552,39 zł a łączną kwotą przysługujących świadczeń.

Przy ustalaniu progu dochodowego nie uwzględnia się kwoty dodatku pielęgnacyjnego oraz renty rodzinnej przyznanej dziecku, które stało się całkowicie niezdolne do pracy przed określonym wiekiem.

Świadczenie uzupełniające. Jakie warunki trzeba spełnić

Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które spełniają łącznie kilka warunków dotyczących wieku, zdolności do egzystencji oraz statusu prawnego. Wnioskodawca musi mieć ukończone 18 lat oraz posiadać orzeczenie potwierdzające niezdolność do samodzielnej egzystencji. ZUS akceptuje orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji (np. z ZUS, KRUS) lub orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy/służby/pracy w gospodarstwie rolnym w połączeniu z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. ZUS uznaje również orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów, wydane przed 1 września 1997 r., o ile nie upłynął okres, na jaki orzeczono inwalidztwo. Wnioskodawca musi mieć polskie obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania w Polsce. Świadczenie może przysługiwać obywatelom UE, EFTA lub Konfederacji Szwajcarskiej, którzy mają prawo pobytu w Polsce. Dotyczy to także cudzoziemców spoza UE/EFTA, którzy mają zalegalizowany pobyt.

Świadczenie nie przysługuje osobie, która:

• Odbywa karę pozbawienia wolności lub jest tymczasowo aresztowana (wyjątkiem jest dozór elektroniczny).
• Przekracza wspomniany wyżej próg dochodowy 2552,39 zł brutto.

Świadczenie uzupełniające. Jak zgłosić wniosek?

Aby uzyskać świadczenie uzupełniające, należy złożyć wniosek (formularz ESUN) do właściwej instytucji – ZUS lub KRUS. Wniosek składa się w ZUS, jeśli wnioskodawca pobiera świadczenia emerytalno-rentowe z ZUS. Wniosek składa się w KRUS, jeśli wnioskodawca jest uprawniony do świadczeń z KRUS. Wnioskodawca może złożyć wniosek na trzy sposoby. Za pośrednictwem Platformy Usług Elektronicznych (PUE) ZUS (przy użyciu formularza POG dla odwołania od decyzji). W dowolnej placówce ZUS/KRUS lub przesyłając wniosek pocztą. Do wniosku należy dołączyć aktualne orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji (jeśli ZUS go nie posiada w dokumentacji). Jeśli orzeczenie jest nieaktualne lub go brak, należy dołączyć zaświadczenie o stanie zdrowia od lekarza (nie starsze niż miesiąc) oraz inną dokumentację medyczną oraz dokument potwierdzający prawo i wysokość świadczeń emerytalno-rentowych z zagranicy.

ZUS wydaje decyzję w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do jej wydania, np. uprawomocnienia się orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji. Świadczenie przyznaje się od miesiąca, w którym wnioskodawca spełnia warunki, ale nie wcześniej niż od miesiąca złożenia wniosku. Osoba pobierająca świadczenie uzupełniające musi niezwłocznie powiadomić ZUS o wszelkich zmianach, które wpływają na prawo do świadczenia lub jego wysokość. Dotyczy to zwłaszcza:

• Uzyskania/zwiększenia kwoty innych świadczeń publicznych (w tym z KRUS lub ośrodka pomocy społecznej).
• Tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności.

Jeśli wnioskodawca nie powiadomi ZUS o zmianach, będzie musiał zwrócić nienależnie pobrane świadczenie lub jego zawyżoną część. Jeśli ZUS wyda decyzję niekorzystną dla wnioskodawcy, ten ma prawo do odwołania. Odwołanie należy złożyć do sądu okręgowego – sądu pracy i ubezpieczeń społecznych – za pośrednictwem ZUS. Odwołanie można wnieść w ciągu miesiąca od dnia doręczenia decyzji. Po tym terminie decyzja staje się prawomocna. Odwołanie można złożyć na piśmie, ustnie do protokołu w ZUS lub elektronicznie przez PUE ZUS. Postępowanie sądowe jest wolne od opłat.

Dalszy ciąg materiału pod wideo