Blisko

Mówisz: to nie dla mnie, jestem zwykłym człowiekiem. Naprawdę? Nie może nazywać siebie zwykłym ktoś, kto jest częścią Ciała, którego Głową jest Chrystus. Wszyscy jesteśmy niezwykli. Jesteśmy „z Bożego rodu”.

Choć – przyznać trzeba – owa niezwykłość pozbawiona jest blasku. Daleko jej do widzeń, uniesień, stygmatów. Blisko jej do kurzu drogi, ludzkiego cierpienia, biedy i nędzy. Nie widzi aniołów, widzi leżącego na drodze. Nie słyszy tajemnych głosów, słyszy wołanie o ratunek.  Nie wzrusza się pieśnią, wzrusza się zakrwawiona twarzą.

Blisko, coraz bliżej: Boga i człowieka; człowieka w Bogu; Boga w człowieku. Blisko – przepis na świętość. Zapisany w Głowie.