Może sam wygrać wojnę. Ogromny okręt wojenny USA dotarł do Wenezueli

USS Gerald R. Ford to pierwszy lotniskowiec typu Ford i pierwszy amerykański lotniskowiec nowego typu od przeszło 40 lat. Okręty te mają z czasem zastąpić lotniskowce klasy Nimitz, a ich nazwa została wybrana dla uczczenia pamięci 38. amerykańskiego prezydenta, który służył w siłach US Navy na pokładzie lotniskowca w czasie II wojny światowej. Mimo że na pierwszy rzut oka lotniskowiec przypomina okręty klasy Nimitz, doczekał się całej gamy unikalnych rozwiązań technologicznych. Na czele z nowym reaktorem jądrowym wytwarzającym trzy razy więcej energii elektrycznej, innowacyjnym systemem łapania lądujących samolotów oraz nowoczesną, elektromagnetyczną katapultą używaną przy ich starcie.

Oprócz ponad 70 samolotów przenoszonych na pokładzie lotniskowiec dysponuje też klasycznym uzbrojeniem w postaci dwóch wyrzutni pocisków Sea Sparrow oraz dwóch wyrzutni pocisków woda-powietrze. Na pokładzie zamontowano także trzy działa krótkiego zasięgu Phalanx CISW oraz ciężkie karabiny maszynowe M2 kal. 12,7 mm. O obsługę okrętu dba z kolei załoga w liczbie ok. 4,5 tys. osób! Na tę liczbę składa się cały personel służący na okręcie — począwszy od pilotów, po marynarzy i dodatkową obsługę lotniskowca. W planach są już także dwa kolejne lotniskowce tego typu — John F. Kennedy (CVN 79) oraz Enterprise (CVN 80). Amerykanie przewidują, że będą one służyć w siłach US Navy co najmniej przez 50 lat.

Krążowniki rakietowe typu Ticonderoga razem z niszczycielami typu Arleigh Burke stanowią podstawę amerykańskiego systemu obrony antybalistycznej. Krążowniki tego typu są obecnie najnowocześniejszymi wykorzystywanymi na tak szeroką skalę jednostkami obrony powietrznej teatru działań floty. Stanowią one nieodłączną część grup uderzeniowych lotniskowców, zapewniając im obronę przeciwlotniczą, przeciwrakietową oraz przeciwpodwodną. Ze względu na szeroki wachlarz broni defensywnej oraz ofensywnej są one wykorzystywane także jako samodzielne jednostki, uczestnicząc na przykład w operacjach reagowania kryzysowego.

Najważniejszym elementem krążowników Ticonderoga jest ich uzbrojenie. Okręty posiadają 122 pionowe wyrzutnie pocisków rakietowych, w których można zamontować zarówno pociski przeciwlotnicze/antybalistyczne z serii Standard, czy SeaSparrow. RUM-139, taktyczne pociski manewrujące Tomahawk mogące przenosić głowice nuklearne o mocy 200 kiloton. Dodatkowo jednostki posiadają osiem wyrzutni przeciwokrętowych pocisków rakietowych Harpoon, dwie potrójne wyrzutnie torped , dwa lekkie działka okrętowe Mk 45, karabiny maszynowe M242 Bushmaster i M2 Browning oraz dwa artyleryjskie systemy obrony bezpośredniej Phalanx CIWS. Z pokładu krążowników mogą operować także dwa śmigłowce SH-60 Seahawk, a kluczowe elementy kadłuba zostały pokryte kevlarem w celu zapewnienia lepszej ochrony.

Niszczyciele Arleigh Burke zostały zaprojektowane tak, aby maksymalnie wykorzystać możliwości oferowane przez system walki Aegis. Jest to zintergowany system naprowadzania i kierowania ogniem opracowany dla Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w latach 70. XX w. Jego głównym zadaniem jest obrona przeciwlotnicza i przeciwrakietowa obszaru działań US Navy.

Ze względu na szeroki wachlarz działań jednostek, są one wyposażone w wiele uzupełniających się systemów uzbrojenia. Przede wszystkim okręty posiadają 90/96 (zależnie od wersji) komór wyrzutni rakiet Mk 41 VLS. W komorach można umieścić takie rakiety jak: BGM-109 Tomahawk, przeciwokrętowe pociski manewrujące Harpoon, przeciwpodwodne rakietotorpedy RUM-139 Vertical Launch ASROC, RIM-162 ESSM (pociski rakietowe służące obronie bezpośredniej), RIM-161 SM-3 - morskie, kinetyczne pociski antybalistyczne czy przeciwlotnicze rakiety RIM-66.