Ten film przywrócił mi wiarę w miłość. „Francuski kochanek” to romantyczna podróż, której potrzebujesz na weekend

Choć Netflix rozpoczął już coroczne bombardowanie nas lawiną świątecznych filmów z przewidywalnymi fabułami i obowiązkową sceną pod jemiołą, warto zatrzymać się jeszcze na chwilę w świecie „zwykłej”, niepachnącej piernikiem i cynamonem miłości. „Francuski kochanek” to idealna propozycja, zanim na dobre wpadniemy w klimat bożonarodzeniowych komedii, a kolejne części „Listów do M.” zaczną wyskakiwać nam z lodówki - tuż obok zdrowej, dietetycznej żywności, bo przecież przed świętami „trzeba trzymać fason”.

Czasem właśnie to, co proste, działa najlepiej. „Francuski kochanek” nie próbuje zaskakiwać fabularnymi zwrotami ani moralizować. Zamiast tego daje nam to, co działa w komediach romantycznych a za czym tęsknimy najbardziej - lekkość, czułość i odrobinę codziennej magii. To film, który nie wymaga analiz ani dyskusji przy winie - wystarczy dać mu się ponieść.

Akcja dzieje się w Paryżu - mieście miłości, które w „Francuskim kochanku” nie jest jedynie pocztówkowym tłem. Kameralne uliczki, kawiarniane stoliki, brukowane place i mosty nad Sekwaną tworzą przestrzeń, w której rodzą się małe cuda codzienności. Abel (Omar Sy) - gwiazdor kina, pewny siebie i przystojny, ale zmęczony wiecznym udawaniem - spotyka Marion (Sara Giraudeau), dziewczynę z sąsiedztwa, prawdziwą, trochę pogubioną, z sercem na dłoni. Ich przypadkowe spotkanie staje się początkiem głębszego uczucia, które oczywiście, jak to w komediach romantycznych bywa napotka pewne trudności.

Paryż od lat uchodzi za jedno z najczęściej wybieranych miejsc na oświadczyny i romantyczne wyznania, co naturalnie podkreśla urok ich historii. Pewnie nie bez powodu Nina Rives, reżyserka filmu, zdecydowała się na właśnie to miasto - w jego świetle, dźwiękach i zapachach kryje się sama esencja romansu. Obecna w tle filmu subtelna francuska muzyka szeptem przypomina, że każda historia ma swój rytm, a miłość często rodzi się w najprostszych gestach.

Dlaczego Polki pokochały Omara Sy?

Nie bez powodu film w kilka dni po premierze wskoczył na pierwsze miejsce Netflixa w Polsce i nie tylko. Francuski aktor Omar Sy ma w sobie coś, czego nie da się nauczyć - ciepło, które przechodzi przez ekran. Dla wielu widzów to wciąż ten sam Omar z kultowych „Nietykalnych” - filmu, który od ponad dekady wzrusza i rozśmiesza miliony. Aktor przyjmując rolę opiekuna sparaliżowanego biznesmena pokazał, że kino może łączyć humor z emocjami w sposób, który zostaje z nami na lata.

Teraz powraca w lżejszym, romantycznym wydaniu - ale znów udowadnia, że potrafi grać sercem. We „Francuskim kochanku” jest nie tylko przystojny, ale też ludzki - jego postać popełnia błędy, gubi się, szuka sensu. I właśnie dzięki tej zwyczajności staje się tak bliski widzom. Bo każdy z nas zna w życiu takiego "bohatera": silnego, ale trochę zagubionego, który uczy się, że miłość nie zawsze musi wyglądać jak na ekranie.

Partnerująca mu Sara Giraudeau, znana z serialu „Biuro szpiegów” (Le Bureau des Légendes), a także filmów „Pewnego razu w Paryżu” czy „Piękna i Bestia”, wnosi do ekranowej relacji delikatność i autentyczność. Jej Marion jest jak przyjaciółka, której bliskość i szczerość sprawiają, że od pierwszej sceny mamy ochotę ją wesprzeć, podać pomocną dłoń i kibicować jej w każdej sytuacji. W zestawieniu z gwiazdorskim światem Abela, Marion staje się symbolem codziennej siły i ciepła - kobietą, która w prostych gestach i prawdziwych emocjach przypomina, że prawdziwa miłość rodzi się w zaufaniu i uważności.

Komedia romantyczna na Netflix, która przywraca wiarę w... miłość

„Francuski kochanek” nie jest filmem, który zmienia życie. Ale potrafi zmienić nastrój - a czasem to wystarczy. To ciepła, pachnąca Paryżem opowieść o tym, że nawet w świecie pełnym pośpiechu i niepewności, miłość nadal potrafi znaleźć drogę. Trochę jak uwielbiany "Notting Hill" z Julią Roberts i Hugh Grantem w rolach głównych.

Więc jeśli szukasz filmu na spokojny wieczór, wybierz właśnie ten. Zapal świecę, zrób herbatę z miodem i otul się kocem. „Francuski kochanek” nie będzie walczyć o Oscary - ale za to może przypomnieć, że romantyzm wciąż w nas ma się dobrze.