Wpis siostry Tomasza Jakubiaka rozdziera serce. "Płaczę"

1 tydzień temu 12

Rodzina, przyjaciele i fani nadal opłakują Tomasza Jakubiaka, cenionego kucharza, który zmarł 30 kwietnia po długiej chorobie. Teraz emocjonalny wpis w mediach społecznościowych zamieściła jego siostra, Joanna Jakubiak. "Czekam na ten wiatr, co odgoni..." - czytamy.

30 kwietnia zmarł Tomasz Jakubiak, który przez wiele miesięcy zmagał się z rzadkim nowotworem jelita i dwunastnicy. Informacja o jego śmierci wstrząsnęła bliskimi oraz fanami cenionego szefa kuchni i jurora "MasterChefa". Tomasz Jakubiak przeszedł kilka operacji, miał wiele serii chemioterapii. Leczył się w Warszawie, Izraelu i w Grecji. W styczniu 2025 r. publicznie poprosił o pomoc finansową, organizując zbiórkę, która spotkała się z ogromnym odzewem. Zebrane pieniądze po jego śmierci zostały przekazana na leczenie chorych dzieci.

"Jak wyleczyć kawałek wyrwanego serca?"

1 listopada, w Dzień Wszystkich Świętych, Polacy wspominają swoich zmarłych bliskich. Z tej okazji w mediach społecznościowych pojawiło się wiele poruszających wpisów, w tym jeden autorstwa Joanny - siostry Tomasza Jakubiaka. Joanna Jakubiak opublikowała na Instagramie filmik, w którym pokazała różne momenty z życia Tomasza - począwszy od ich wspólnego dzieciństwa. Wraz z nagraniem zamieściła również dłuższą, osobistą wypowiedź. "Mówią, że czas leczy rany… Ale jak czas może wyleczyć kawałek wyrwanego serca. Jak może uleczyć pękniętą duszę? Nie wierzę w to, co mówią. Przecież dosłownie przed chwilą trzymałam Cię za rękę. Ta pustka jest tak wymowna, tak wszechobecna. Czuję ją w całym ciele, widzę w oczach naszej mamy, uśmiechu Twojego synka, słyszę w głosach bliskich. Było Cię zawsze tak dużo — tak intensywnie, tak głośno. Trzydzieści sześć lat byłeś moim bratem. Jak niby czas ma sprawić, że ten brak przestanie boleć?" - napisała Joanna Jakubiak.

Trwa ładowanie wpisu Instagram

"Płaczę. Tęsknię. Kocham"

"Zabieram Cię ze sobą do kuchni. Odtwarzam Twoje przepisy, wertuję nasze książki, oglądam programy. Łapię się każdej możliwości, która trzyma mnie w ułudzie Twojego bycia - tu i teraz. Jakbym mogła siłą woli ten "niebyt" odsunąć od siebie. Jest ciemna, cicha noc. Siedzę i puszczam nasze filmy z dzieciństwa. Płaczę. Tęsknię. Kocham. Oglądam i czekam. Czekam na ten wiatr, co odgoni..." - dodała.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Przeczytaj źródło