Przesada! To co położyli na grobie Jerzego Urbana przechodzi ludzkie pojęcie

Postać Jerzego Urbana, zmarłego w 2022 roku satyryka, publicysty i byłego rzecznika rządu PRL, pozostaje równie kontrowersyjna po śmierci, jak za życia. Jak donoszą media, jego grób na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie przyciąga uwagę nietypowymi "gadżetami", które stanowią osobliwe nawiązanie do jego działalności jako naczelnego tygodnika "NIE" i propagandzisty władzy. Z daleka nagrobek nie wyróżnia się niczym szczególnym, ale to, co się na nim znajduje, zaskakuje i szokuje.

Grób Jerzego Urbana i kontrowersyjne gadżety

Na grobie Jerzego Urbana oprócz standardowych zniczy, na płycie nagrobnej znalazły się przedmioty, które świadczą o niekonwencjonalnym uszanowaniu jego pamięci. Jak podaje Super Express, który pokazał grób jako pierwszy, szczególną uwagę przykuwa interesująca instalacja: na szklanej podstawce znalazły się sztuczne owoce, figurka konia, oraz... gumowe ucho.

Ten niecodzienny "gadżet" budzi skojarzenia z ciętym językiem i błyskotliwą ironią, z których słynął Urban. Kojarzy się także z dużymi uszami mężczyzny, które stały się jego symbolem. Co więcej, "między zniczami znalazła się butelka alkoholu z podpisem na etykiecie “Stara K**a'", co jeszcze bardziej podkreśla niecenzuralny i prowokacyjny charakter miejsca.

Co znalazło się jeszcze na grobie Jerzego Urbana?

Na grobie można było także dostrzec jeden ze zniczy w kształcie serca, który został ozdobiony godłem Rzeczpospolitej. Co ciekawe, na godle znajdował się orzeł w koronie, co może być interpretowane jako kolejny element satyryczny lub ironiczny w kontekście przeszłości Urbana jako bliskiego współpracownika generała Wojciecha Jaruzelskiego w okresie PRL (1981–1989).

Wszystkie te elementy sprawiają, że grób Jerzego Urbana jest równie kontrowersyjny, co jego życie. Nie są to standardowe kwiaty i znicze, ale osobliwe symbole, które najlepiej podsumowują postać polskiego dziennikarza, publicysty i satyryka. 

Kim był Jerzy Urban? Okrył się niesławą

Jerzy Urban zmarł przed trzeba laty i był jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci polskiego życia publicznego. Karierę dziennikarską i publicystyczną rozpoczął w latach 50., zyskując opinię satyryka posługującego się cięty językiem i błyskotliwą ironią.

Największą niesławę zyskał w latach 1981–1989, kiedy pełnił funkcję rzecznika prasowego rządu PRL i bliskiego współpracownika generała Wojciecha Jaruzelskiego. W czasie stanu wojennego stał się symbolem propagandy władzy, często krytykowanym za cynizm i bezwzględne komentowanie wydarzeń.

Po transformacji ustrojowej założył i był naczelnym redaktorem satyryczno-politycznego tygodnika "NIE", kontynuując swoją prowokacyjną i często szokującą działalność publicystyczną aż do śmierci.