Psy oglądają telewizję. Mają nawet preferencje co do treści

Badanie, którego wyniki opublikowano na łamach prestiżowego czasopisma "Scientific Reports", rzuciło nowe światło na to, jak psy odbierają telewizję. Według naukowców, ponad 88 proc. psów nie tylko patrzy na ekran, ale również czynnie reaguje na wybrane treści wizualne i dźwiękowe.

Czworonożni widzowie szczególnie entuzjastycznie reagują na programy z udziałem innych zwierząt — psów, domowych kotów czy dzikich zwierząt, podczas gdy treści koncentrujące się na ludziach wywołują bardziej zdystansowane reakcje.

"To ważne odkrycie podkreśla, że psy dostrzegają bogactwo telewizyjnego świata" — podkreślają autorzy badania.

Trzy grupy psich widzów

Badania przeprowadzone w lutym i marcu 2024 r. objęły ponad 450 psów różnych ras i w różnym wieku. Opierało się ono na szczegółowym kwestionariuszu analizującym reakcje psów na różnorodne bodźce pochodzące z telewizora. Naukowcy badali zarówno zachowania związane ze śledzeniem ruchu na ekranie, jak i reakcje na dźwięki. Na podstawie wyników analizy statystycznej podzielili czworonożnych odbiorców na trzy główne typy "widzów".

Pierwszy z nich wykazuje największe zainteresowanie zwierzętami na ekranie, aktywnie reagując na ich obecność i ruch. Drugi typ to psy, które z wielkim zaangażowaniem śledzą każdy ruch na ekranie i próbują odnaleźć znikające obiekty nawet poza nim. Trzecim typem są psy, które z niepokojem reagują na treści, w których nie pojawiają się zwierzęta, a są to np. dźwięki dzwonka do drzwi czy ludzkie głosy.

Pies przed telewizorem

Naukowcy zauważyli wyraźny związek między temperamentem psów a preferencjami dotyczącymi oglądanych treści. Nadpobudliwe psy częściej myliły obrazy telewizyjne z rzeczywistością, próbując "gonić" ruchome obiekty, podczas gdy bardziej lękliwe czworonogi silnie reagowały na dźwięki ludzi.

Zdaniem badaczy rozróżnienie, jakim typem widza jest dany pies, pomoże ich właścicielom lepiej zrozumieć swoich pupili. Dzięki temu łatwiej im będzie poradzić sobie z ich niepożądanymi zachowaniami jak np. nadmierne szczekanie na dźwięki i obrazy pochodzące z ekranu telewizora.

Źródło: Study Finds